Σχιζοφρενής,
ένας από εμάς,
ένας σαν και εμάς.
Ένας σχιζοφρενής αντιμετωπίζει δύο μεγάλες δυσκολίες. Η πρώτη σχετίζεται με τη συμπτωματολογία της διαταραχής και η δεύτερη με το κοινωνικό αντίκτυπο αυτής. Γύρω από τη σχιζοφρένεια, υπάρχουν μύθοι και τρομερές ιστορίες, οι οποίες δομούν το στίγμα και τη διάκριση. Ένας σχιζοφρενής συνήθως βιώνει τον αποκλεισμό και την περιθωριοποίηση, με αποτέλεσμα η συμπτωματολογία να οξύνεται. Σε αυτήν την περίπτωση, η ίδια η κοινωνία πάσχει, καθώς πολεμά τον ίδιο της τον εαυτό.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι κινηματογραφικές ταινίες, δημιουργούν μια ψευδαίσθηση γύρω από το πραγματικό προφίλ ενός ψυχωσικού. Τον περιγράφουν σαν αδίστακτο και επικίνδυνο με δολοφονικές τάσεις. Αυτό όμως, απέχει αισθητά από το ρεαλιστικό προφίλ του πάσχοντος. Κατ αυτόν τον τρόπο, διαιωνίζεται το στερεότυπο του "σχιζοφρενή δολοφόνου".
Το στίγμα όμως δεν περιορίζεται στο πάσχον υποκείμενο. Συχνά διαχέεται στο οικογενειακό περίγυρο του πάσχοντος, με αποτέλεσμα να στιγματίζονται όλα τα οικογενειακά μέλη.
Οι πάσχοντες από σχιζοφρένεια που λαμβάνουν θεραπεία από επαγγελματίες της ψυχικής υγείας, δεν εκφράζουν επιθετική ή βίαιη συμπεριφορά. Σε αρκετές περιπτώσεις μπορούν να εργαστούν σε ένα πλαίσιο ή να διαπρέψουν σε κάποιον τομέα. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του John Nash, ο οποίος διέπρεψε ως καθηγητής πανεπιστημίου, παρόλο που έπασχε από σχιζοφρένεια.
«... άρχισα να αισθάνομαι πως το προσωπικό του MIT, και αργότερα ολόκληρη η Βοστόνη συμπεριφερόταν περίεργα απέναντί μου... Άρχισα να βλέπω κρυπτοκομμουνιστές παντού... Άρχισα να πιστεύω πως είμαι σημαντική θρησκευτική προσωπικότητα και άκουγα φωνές συνεχώς. Άρχισα να ακούω κάτι σαν τηλεφωνήματα, από ανθρώπους που αντετίθεντο στις ιδέες μου... Tο delirium ήταν σαν ένα όνειρο από το οποίο έμοιαζε πως δεν θα ξυπνήσω ποτέ...»
Τσαγκαράκης Βαλεντίνος Σπύρος
Πηγή: mathlaboratory.gr
Το στίγμα όμως δεν περιορίζεται στο πάσχον υποκείμενο. Συχνά διαχέεται στο οικογενειακό περίγυρο του πάσχοντος, με αποτέλεσμα να στιγματίζονται όλα τα οικογενειακά μέλη.
Οι πάσχοντες από σχιζοφρένεια που λαμβάνουν θεραπεία από επαγγελματίες της ψυχικής υγείας, δεν εκφράζουν επιθετική ή βίαιη συμπεριφορά. Σε αρκετές περιπτώσεις μπορούν να εργαστούν σε ένα πλαίσιο ή να διαπρέψουν σε κάποιον τομέα. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του John Nash, ο οποίος διέπρεψε ως καθηγητής πανεπιστημίου, παρόλο που έπασχε από σχιζοφρένεια.
«... άρχισα να αισθάνομαι πως το προσωπικό του MIT, και αργότερα ολόκληρη η Βοστόνη συμπεριφερόταν περίεργα απέναντί μου... Άρχισα να βλέπω κρυπτοκομμουνιστές παντού... Άρχισα να πιστεύω πως είμαι σημαντική θρησκευτική προσωπικότητα και άκουγα φωνές συνεχώς. Άρχισα να ακούω κάτι σαν τηλεφωνήματα, από ανθρώπους που αντετίθεντο στις ιδέες μου... Tο delirium ήταν σαν ένα όνειρο από το οποίο έμοιαζε πως δεν θα ξυπνήσω ποτέ...»
Τσαγκαράκης Βαλεντίνος Σπύρος
Πηγή: mathlaboratory.gr
