ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ
Για τους Έλληνες, η μετανάστευση είναι ένα ιστορικό déjà vu. Το 1893 και μετά, παρατηρείται μια μεγάλη έξοδος προς Αμερική και Καναδά. Η ιστορία επαναλαμβάνεται, μερικές δεκαετίες αργότερα, με χώρα υποδοχής την Γερμανία. Φτάνοντας στο σήμερα, η νέα γενιά εγκαταλείπει τα πάτρια εδάφη, προς όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου.
Το συνώνυμο της μετανάστευσης είναι σίγουρα η νοσταλγία. Ειδικά η νέα γενιά εγκαταλείπει την Ελλάδα με το όραμα για ένα καλύτερο αύριο. Οι περισσότεροι εξ αυτών κατέχουν υψηλό μορφωτικό επίπεδο και δίψα για δουλειά.
Η φυγή από την Ελλάδα χαρακτηρίζεται ως μια αμφιθυμική κατάσταση. Από τη μία, υπάρχει η ελπίδα και η προσδοκία για αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής. Από την άλλη, υπάρχει ο φόβος της αποτυχίας και η ανησυχία για τα πιθανά εμπόδια που θα προκύψουν. Οι εικόνες από τις οικογενειακές στιγμές, τους φίλους και την προσωπική ζωή περιστρέφονται στη σκέψη του κάθε μετανάστη.
Η πρώτη μέρα στη χώρα υποδοχής είναι κάτι παραπάνω από δύσκολη. Όλα μοιάζουν ξένα, διαφορετικά, περίεργα και αλλόκοτα. Οι νοσταλγικές σκέψεις επιστρέφουν και αναταράσσουν τη ψυχική ισορροπία.
Η αναζήτηση εργασιακής απασχόλησης αποτελεί μια ψυχοφθόρα διαδικασία, καθώς το άτομο αναβιώνει τις αποτυχημένες απόπειρες του παρελθόντος για εύρεση εργασίας. Η απόκτηση μιας θέσης εργασίας σημαίνει πολλά . . . Πέραν της οικονομικής ανακούφισης, σημαίνει μερική εκπλήρωση των αρχικών προσδοκιών και ένα αίσθημα δικαίωσης.
Η καθημερινότητα συνήθως δεν θυμίζει σε τίποτα τον πρότερο βίο. Η οικογένεια και οι φίλοι βρίσκονται μακριά και η συχνότητα επικοινωνίας διαρκώς μειώνεται. Οι νοσταλγικές σκέψεις επανέρχονται με την μορφή αναμνήσεων και προσδοκιών ομαλής επιστροφής.
Η επιστροφή στην Ελλάδα, στα πλαίσια ενός σύντομου ταξιδιού, είναι συναισθηματικά φορτισμένη. Η επανασύνδεση με τους γονείς, τους συγγενείς και τους φίλους συγκροτούν συγκινητικές στιγμές. Το όνειρο και η ελπίδα για επιστροφή είναι καλά χαραγμένες στη σκέψη όλων όσων μεταναστεύουν.
Συντακτική Ομάδα του Site
Το συνώνυμο της μετανάστευσης είναι σίγουρα η νοσταλγία. Ειδικά η νέα γενιά εγκαταλείπει την Ελλάδα με το όραμα για ένα καλύτερο αύριο. Οι περισσότεροι εξ αυτών κατέχουν υψηλό μορφωτικό επίπεδο και δίψα για δουλειά.
Η φυγή από την Ελλάδα χαρακτηρίζεται ως μια αμφιθυμική κατάσταση. Από τη μία, υπάρχει η ελπίδα και η προσδοκία για αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής. Από την άλλη, υπάρχει ο φόβος της αποτυχίας και η ανησυχία για τα πιθανά εμπόδια που θα προκύψουν. Οι εικόνες από τις οικογενειακές στιγμές, τους φίλους και την προσωπική ζωή περιστρέφονται στη σκέψη του κάθε μετανάστη.
Η πρώτη μέρα στη χώρα υποδοχής είναι κάτι παραπάνω από δύσκολη. Όλα μοιάζουν ξένα, διαφορετικά, περίεργα και αλλόκοτα. Οι νοσταλγικές σκέψεις επιστρέφουν και αναταράσσουν τη ψυχική ισορροπία.
Η αναζήτηση εργασιακής απασχόλησης αποτελεί μια ψυχοφθόρα διαδικασία, καθώς το άτομο αναβιώνει τις αποτυχημένες απόπειρες του παρελθόντος για εύρεση εργασίας. Η απόκτηση μιας θέσης εργασίας σημαίνει πολλά . . . Πέραν της οικονομικής ανακούφισης, σημαίνει μερική εκπλήρωση των αρχικών προσδοκιών και ένα αίσθημα δικαίωσης.
Η καθημερινότητα συνήθως δεν θυμίζει σε τίποτα τον πρότερο βίο. Η οικογένεια και οι φίλοι βρίσκονται μακριά και η συχνότητα επικοινωνίας διαρκώς μειώνεται. Οι νοσταλγικές σκέψεις επανέρχονται με την μορφή αναμνήσεων και προσδοκιών ομαλής επιστροφής.
Η επιστροφή στην Ελλάδα, στα πλαίσια ενός σύντομου ταξιδιού, είναι συναισθηματικά φορτισμένη. Η επανασύνδεση με τους γονείς, τους συγγενείς και τους φίλους συγκροτούν συγκινητικές στιγμές. Το όνειρο και η ελπίδα για επιστροφή είναι καλά χαραγμένες στη σκέψη όλων όσων μεταναστεύουν.
Συντακτική Ομάδα του Site
