Αγάπη είναι...
|
«Η αγάπη δε συνίσταται στο να κοιτάμε ο ένας τον άλλο,
αλλά στο να κοιτάμε και οι δύο προς την ίδια κατεύθυνση» Α. ντε Σ. Εξιπέρι |
Το «σ’ αγαπώ» είναι μια λέξη που οι περισσότεροι χρησιμοποιούμε, ίσως, συγκρατημένα στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Η έννοια της αγάπης έχει διαφορετικό περιεχόμενο για τον καθένα, αλλά την ίδια δυναμική στη ζωή όλων μας. Ο τρόπος που μαθαίνουμε να δείχνουμε την αγάπη μας στους άλλους, εξαρτάται από τον τρόπο που μάθαμε να αγαπάμε ή να δεχόμαστε την αγάπη από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας έως τώρα. Γι’ αυτό, δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι ο αποδέκτης των συναισθημάτων μας αντιλαμβάνεται με τον ίδιο τρόπο τα συναισθήματα που βιώνουμε και προσπαθούμε να του επικοινωνήσουμε. Όπως τα περισσότερα πράγματα που αφορούν στις διαπροσωπικές σχέσεις, έτσι και η αγάπη είναι μια δεξιότητα που κατακτιέται και εξελίσσεται μέρα με τη μέρα.
Από τη πλευρά των ειδικών πάνω σε διάφορους τομείς, θα είχε ενδιαφέρον να δούμε πως θα όριζε την αγάπη, για παράδειγμα, ένας φυσικός επιστήμονας, ένας ψυχοθεραπευτής, ένας φιλόσοφος, μια συγγραφέας αλλά και μια καλόγρια (πηγή: www.guardian.co.uk).
Ένας φυσικός επιστήμονας, λοιπόν, θα ισχυριζόταν ότι η αγάπη είναι μια έντονη νευρολογική κατάσταση, όπως η δίψα και η πείνα. Είναι θέμα χημείας και ο πόθος είναι μια προσωρινή παθιασμένη σεξουαλική επιθυμία, η οποία είναι αποτέλεσμα της αύξησης της τεστοστερόνης και των οιστρογόνων. Υπό συνθήκες πραγματικής αγάπης, προσκόλλησης ή συναισθηματικού δεσίματος απελευθερώνονται στον εγκέφαλο πολλές χημικές ουσίες, όπως οι φερορμόνες, η ντοπαμίνη η νορεπινεφρίνη , η σεροτονίνη κ.α. Από μια πιο σύγχρονη ματιά, η αγάπη μπορεί να θεωρηθεί ως μηχανισμός επιβίωσης που υποβοηθά την δημιουργία μακροπρόθεσμων σχέσεων αμοιβαίας αλληλοϋποστήριξης και την γονική υποστήριξη των παιδιών με σκοπό την δημιουργία αισθημάτων ασφάλειας και σιγουριάς.
Από την άλλη πλευρά, ένας ψυχοθεραπευτής θα έλεγε ότι η αγάπη έχει ποικίλες μορφές. Αρχικά την μορφή της φιλίας. Η φιλία είναι μια βαθιά οικειότητα που ενώνει δύο άτομα, όταν απουσιάζει το σεξουαλικό στοιχείο. Το ludus, εμπεριέχει την τάση για παιχνίδι και φλερτ. Το πράγμα, η ώριμη αγάπη που αναπτύσσεται σε βάθος χρόνου ανάμεσα σε ζευγάρια που βιώνουν μια μακροχρόνια σχέση και περιλαμβάνει τη διαλλακτικότητα, τη δέσμευση, τον συμβιβασμό και την κατανόηση. Η φιλαυτία, δηλαδή η αγάπη προς τον εαυτό, η οποία δεν είναι τόσο εγωιστική όσο ακούγεται. προκειμένου να αγαπήσει κάποιος τους άλλους, πρώτα θα πρέπει να είναι ικανός να αγαπάει τον εαυτό του. Τέλος, είναι ο έρωτας, το σεξουαλικό πάθος και η διακαής επιθυμία. Αν ο έρωτας δεν μετατραπεί με το πέρασμα του χρόνου σε φιλία ή/και πράγμα, θα εκφυλιστεί και θα σβήσει από μόνος του. Η αγάπη, λοιπόν, είναι όλα τα παραπάνω. Παρόλα αυτά θα ήταν ουτοπικό να πιστεύαμε ότι μπορούμε να βιώσουμε όλα αυτά τα συναισθήματα ως προς ένα άτομο. Για αυτό, άλλωστε, η οικογένεια και οι κοινωνικές σχέσεις έχουν σημαντικό ρόλο στο μερίδιο της αγάπης.
Ένας φιλόσοφος θα κατέληγε στο ότι δεν μπορεί να οριστεί η αγάπη με σαφήνεια, διότι η αγάπη δεν είναι ένα πράγμα. Υπάρχει η αγάπη προς τους γονείς, τους συντρόφους, τα παιδιά, την πατρίδα, τον διπλανό, τον Θεό, κτλ. Κάθε μια έχει τις παραλλαγές της: τυφλή, μονόπλευρη, τραγική, σταθερή, ρευστή, υστερόβουλη, ανολοκλήρωτη, άνευ όρων... Σε όλες όμως τις εκδοχές της, παρουσιάζεται ως μια παθιασμένη δέσμευση την οποία καλλιεργούμε και εξελίσσουμε, αν και συχνά φτάνει στην ζωή μας απρόσκλητη. Χωρίς την δέσμευση, είναι απλά ένα πάθος. Χωρίς το πάθος, είναι απλά αφοσίωση. Ακόμα και η μεγαλύτερη αγάπη, χωρίς τα την φροντίσεις και να την καλλιεργήσεις, μαραίνεται και πεθαίνει.
Μια ρομαντική συγγραφέας θα περιέγραφε την αγάπη ως τη βάση όλων των υπέροχων ιστοριών. Το τι είναι η αγάπη, εξαρτάται από το είδος της σχέσης που έχεις μ’ αυτή. Αν νιώθεις την αγάπη, τότε νιώθεις ασφαλής, υπάρχεις μέσα σε αυτή και σου είναι τόσο φυσική και απαραίτητη όσο κι ο αέρας που αναπνέεις. Αν όμως στερείσαι αγάπης, μπορεί να μοιάζει με εμμονή. Να σε εξαντλεί, σχεδόν, σαν σωματικός πόνος. Είναι η στιγμή της πορείας προς αυτή και της εκπλήρωση του συναισθήματος της αγάπης που σε συναρπάζει. Αυτό που σε χωρίζει από την αγάπη, τα εμπόδια που μπαίνουν ανάμεσα σε δύο ανθρώπους. Αυτές οι στιγμές που προσπαθείς να ξεπεράσεις τα εμπόδια. Η αγάπη είναι τα πάντα.
Μια καλόγρια δεν θα έδινε ορισμό για την αγάπη. Είναι ενσαρκωμένη σε μας, όπως και η αίσθηση του Θεού. Η αγάπη εκδηλώνεται μέσα από την καλοσύνη προς τον συνάνθρωπο, τη γενναιοδωρία και την αυτοθυσία και είναι το μόνο πράγμα που δεν μπορεί να βλάψει κανέναν, παρόλο που μπορεί να «κοστίσει» ακριβά. Το παράδοξο, λοιπόν, με την αγάπη είναι ότι την ίδια στιγμή που μας ελευθερώνει, μας δένει με τους άλλους με δεσμούς ισχυρότερους από τον θάνατο. Δεν μπορούμε να την αγοράσουμε ή να την πουλήσουμε, δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να αντιμετωπίσει. Η αγάπη είναι η μεγαλύτερη ευλογία στη ζωή.
Μπάτζου Κατερίνα
Από τη πλευρά των ειδικών πάνω σε διάφορους τομείς, θα είχε ενδιαφέρον να δούμε πως θα όριζε την αγάπη, για παράδειγμα, ένας φυσικός επιστήμονας, ένας ψυχοθεραπευτής, ένας φιλόσοφος, μια συγγραφέας αλλά και μια καλόγρια (πηγή: www.guardian.co.uk).
Ένας φυσικός επιστήμονας, λοιπόν, θα ισχυριζόταν ότι η αγάπη είναι μια έντονη νευρολογική κατάσταση, όπως η δίψα και η πείνα. Είναι θέμα χημείας και ο πόθος είναι μια προσωρινή παθιασμένη σεξουαλική επιθυμία, η οποία είναι αποτέλεσμα της αύξησης της τεστοστερόνης και των οιστρογόνων. Υπό συνθήκες πραγματικής αγάπης, προσκόλλησης ή συναισθηματικού δεσίματος απελευθερώνονται στον εγκέφαλο πολλές χημικές ουσίες, όπως οι φερορμόνες, η ντοπαμίνη η νορεπινεφρίνη , η σεροτονίνη κ.α. Από μια πιο σύγχρονη ματιά, η αγάπη μπορεί να θεωρηθεί ως μηχανισμός επιβίωσης που υποβοηθά την δημιουργία μακροπρόθεσμων σχέσεων αμοιβαίας αλληλοϋποστήριξης και την γονική υποστήριξη των παιδιών με σκοπό την δημιουργία αισθημάτων ασφάλειας και σιγουριάς.
Από την άλλη πλευρά, ένας ψυχοθεραπευτής θα έλεγε ότι η αγάπη έχει ποικίλες μορφές. Αρχικά την μορφή της φιλίας. Η φιλία είναι μια βαθιά οικειότητα που ενώνει δύο άτομα, όταν απουσιάζει το σεξουαλικό στοιχείο. Το ludus, εμπεριέχει την τάση για παιχνίδι και φλερτ. Το πράγμα, η ώριμη αγάπη που αναπτύσσεται σε βάθος χρόνου ανάμεσα σε ζευγάρια που βιώνουν μια μακροχρόνια σχέση και περιλαμβάνει τη διαλλακτικότητα, τη δέσμευση, τον συμβιβασμό και την κατανόηση. Η φιλαυτία, δηλαδή η αγάπη προς τον εαυτό, η οποία δεν είναι τόσο εγωιστική όσο ακούγεται. προκειμένου να αγαπήσει κάποιος τους άλλους, πρώτα θα πρέπει να είναι ικανός να αγαπάει τον εαυτό του. Τέλος, είναι ο έρωτας, το σεξουαλικό πάθος και η διακαής επιθυμία. Αν ο έρωτας δεν μετατραπεί με το πέρασμα του χρόνου σε φιλία ή/και πράγμα, θα εκφυλιστεί και θα σβήσει από μόνος του. Η αγάπη, λοιπόν, είναι όλα τα παραπάνω. Παρόλα αυτά θα ήταν ουτοπικό να πιστεύαμε ότι μπορούμε να βιώσουμε όλα αυτά τα συναισθήματα ως προς ένα άτομο. Για αυτό, άλλωστε, η οικογένεια και οι κοινωνικές σχέσεις έχουν σημαντικό ρόλο στο μερίδιο της αγάπης.
Ένας φιλόσοφος θα κατέληγε στο ότι δεν μπορεί να οριστεί η αγάπη με σαφήνεια, διότι η αγάπη δεν είναι ένα πράγμα. Υπάρχει η αγάπη προς τους γονείς, τους συντρόφους, τα παιδιά, την πατρίδα, τον διπλανό, τον Θεό, κτλ. Κάθε μια έχει τις παραλλαγές της: τυφλή, μονόπλευρη, τραγική, σταθερή, ρευστή, υστερόβουλη, ανολοκλήρωτη, άνευ όρων... Σε όλες όμως τις εκδοχές της, παρουσιάζεται ως μια παθιασμένη δέσμευση την οποία καλλιεργούμε και εξελίσσουμε, αν και συχνά φτάνει στην ζωή μας απρόσκλητη. Χωρίς την δέσμευση, είναι απλά ένα πάθος. Χωρίς το πάθος, είναι απλά αφοσίωση. Ακόμα και η μεγαλύτερη αγάπη, χωρίς τα την φροντίσεις και να την καλλιεργήσεις, μαραίνεται και πεθαίνει.
Μια ρομαντική συγγραφέας θα περιέγραφε την αγάπη ως τη βάση όλων των υπέροχων ιστοριών. Το τι είναι η αγάπη, εξαρτάται από το είδος της σχέσης που έχεις μ’ αυτή. Αν νιώθεις την αγάπη, τότε νιώθεις ασφαλής, υπάρχεις μέσα σε αυτή και σου είναι τόσο φυσική και απαραίτητη όσο κι ο αέρας που αναπνέεις. Αν όμως στερείσαι αγάπης, μπορεί να μοιάζει με εμμονή. Να σε εξαντλεί, σχεδόν, σαν σωματικός πόνος. Είναι η στιγμή της πορείας προς αυτή και της εκπλήρωση του συναισθήματος της αγάπης που σε συναρπάζει. Αυτό που σε χωρίζει από την αγάπη, τα εμπόδια που μπαίνουν ανάμεσα σε δύο ανθρώπους. Αυτές οι στιγμές που προσπαθείς να ξεπεράσεις τα εμπόδια. Η αγάπη είναι τα πάντα.
Μια καλόγρια δεν θα έδινε ορισμό για την αγάπη. Είναι ενσαρκωμένη σε μας, όπως και η αίσθηση του Θεού. Η αγάπη εκδηλώνεται μέσα από την καλοσύνη προς τον συνάνθρωπο, τη γενναιοδωρία και την αυτοθυσία και είναι το μόνο πράγμα που δεν μπορεί να βλάψει κανέναν, παρόλο που μπορεί να «κοστίσει» ακριβά. Το παράδοξο, λοιπόν, με την αγάπη είναι ότι την ίδια στιγμή που μας ελευθερώνει, μας δένει με τους άλλους με δεσμούς ισχυρότερους από τον θάνατο. Δεν μπορούμε να την αγοράσουμε ή να την πουλήσουμε, δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να αντιμετωπίσει. Η αγάπη είναι η μεγαλύτερη ευλογία στη ζωή.
Μπάτζου Κατερίνα
|
|
|
