Το σύνδρομο της Κασσάνδρας
|
|
|
Στην αγγλική βιβλιογραφία το συναντάμε και ως αλληγορία ή σύνδρομο ή σύμπλεγμα ή φαινόμενο. Εμείς θα προτιμήσουμε τον όρο σύνδρομο, το σύνολο δηλαδή κάποιων κλινικών συμπτωμάτων συμπεριφοράς. Η Κασσάνδρα είναι ελληνικό μυθολογικό πρόσωπο, κόρη του Πριάμου (βασιλιάς της Τροίας) και της Εκάβης. Ο Απόλλωνας της πρόσφερε το χάρισμα της προφητείας και ταυτόχρονα την κατάρα να μην πιστεύει κανείς τις προφητείες της για το μέλλον.
Το σύνδρομο της Κασσάνδρας αναφέρεται στα άτομα που βιώνουν σωματική και ψυχική φθορά λόγω των προσωπικών τους αντιλήψεων. Συγκεκριμένα, τα άτομα αυτά νιώθουν ότι πρέπει να εκπληρώσουν μια σημαντική αποστολή και για αυτόν τον λόγο πραγματοποιούν συνεχείς προειδοποιήσεις (μοιάζουν με προφητείες) για τις συνέπειες μιας συμπεριφοράς. Έτσι λοιπόν, επικαλούνται συχνά πυκνά την ηθική ή τους κοινωνικό – πολιτισμικούς κανόνες.
Τα συμπτώματα του συνδρόμου γίνονται ορατά, στην περίπτωση που το άτομο βιώνει έντονη αρνητική συναισθηματική φόρτιση για την κατάσταση κάποιου τρίτου προσώπου. Βιώνει δηλαδή τόσο θλίψη όσο εκείνος που πραγματικά βιώνει μια δύσκολη περίσταση (π.χ. διαζύγιο). Τέλος, νοηματοδοτεί τις ταλαιπωρίες και τις δυστυχίες ως αποτέλεσμα είτε της ανθρώπινης ανυπακοής (π.χ. προς τους ηθικούς κανόνες) είτε της ανθρώπινης άγνοιας. Ο πάσχων στις καταστάσεις όξυνσης συμπτωμάτων γίνεται ιδιαίτερα ευάλωτος στα εξωτερικά προβλήματα ακόμα και όταν αυτά δεν συνδέονται άμεσα με εκείνον.
Πηγή: analyticalpsychology.wordpress.com
Το σύνδρομο της Κασσάνδρας αναφέρεται στα άτομα που βιώνουν σωματική και ψυχική φθορά λόγω των προσωπικών τους αντιλήψεων. Συγκεκριμένα, τα άτομα αυτά νιώθουν ότι πρέπει να εκπληρώσουν μια σημαντική αποστολή και για αυτόν τον λόγο πραγματοποιούν συνεχείς προειδοποιήσεις (μοιάζουν με προφητείες) για τις συνέπειες μιας συμπεριφοράς. Έτσι λοιπόν, επικαλούνται συχνά πυκνά την ηθική ή τους κοινωνικό – πολιτισμικούς κανόνες.
Τα συμπτώματα του συνδρόμου γίνονται ορατά, στην περίπτωση που το άτομο βιώνει έντονη αρνητική συναισθηματική φόρτιση για την κατάσταση κάποιου τρίτου προσώπου. Βιώνει δηλαδή τόσο θλίψη όσο εκείνος που πραγματικά βιώνει μια δύσκολη περίσταση (π.χ. διαζύγιο). Τέλος, νοηματοδοτεί τις ταλαιπωρίες και τις δυστυχίες ως αποτέλεσμα είτε της ανθρώπινης ανυπακοής (π.χ. προς τους ηθικούς κανόνες) είτε της ανθρώπινης άγνοιας. Ο πάσχων στις καταστάσεις όξυνσης συμπτωμάτων γίνεται ιδιαίτερα ευάλωτος στα εξωτερικά προβλήματα ακόμα και όταν αυτά δεν συνδέονται άμεσα με εκείνον.
Πηγή: analyticalpsychology.wordpress.com
