Μητριά: ο φόβος της απόρριψης
Τα παιδιά ζουν με τον πατέρα, είτε λόγω μητρικής απώλειας (θανάτου), είτε λόγω διαζυγίου. Τι συμβαίνει όμως, όταν ο πατέρας αποφασίζει να συνάψει έναν δεύτερο γάμο;
Η στάση των παιδιών
Τα παιδιά νιώθουν έντονο άγχος και ανησυχία για το νέο πρόσωπο (μητριά). Συχνά μάλιστα, φτάνουν στην ενδόμυχη επιθυμία για χωρισμό του πατέρα με τη μητριά. Πολλές φορές βέβαια, αυτή η επιθυμία λεκτικοποιείται και προκαλεί αμηχανία. Στις περισσότερες των περιπτώσεων, τα παιδιά δεν ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν, και βιώνουν την ύπαρξη του νέου προσώπου, ως γεγονός εγκατάλειψης και παραμέλησης τους, από τον πατέρα.
Επίσης, τα παιδιά φοβούνται την πιθανή αλλαγή στο οικογενειακό μοτίβο, στις συνήθειες δηλαδή που έχουν αποκτήσει. Επιπρόσθετα, τα παιδιά δημιουργούν δοκιμασίες, με σκοπό να «τεστάρουν» το νεοεισερχόμενο μέλος. Οι έφηβοι συχνά, ανταγωνίζονται τη μητριά και πολλές εκ των αντιπαραθέσεων, δεν έχουν ουσιαστική αιτία. Τέλος, οι συγκρίσεις, με τη βιολογική μητέρα, είναι μια αναπόφευκτη και επίπονη φάση.
|
|
|
Η μητριά
Η νέα σύζυγος, προσπαθεί να ενταχθεί στο οικογενειακό πλαίσιο και στους κανόνες που το περιβάλλουν. Η προσαρμογή είναι δύσκολη και πολλές φορές, βιώνει την ματαίωση και την απογοήτευση, από τα παιδιά, που ως γνωστόν, είναι αυστηροί κριτές.
Η μητριά δεν πρέπει να είναι, ούτε υπερβολικά επιεικής, ούτε υπερβολικά αυστηρή. Το μέτρο και η σταθερότητα, ισχυροποιούν το προφίλ της. Ακόμα δεν πρέπει να παρεμποδίζει την επαφή του παιδιού με τη βιολογική του μητέρα.
Η μητριά οφείλει να εστιάζει στους προβληματισμούς των παιδιών και όπου αντιμετωπίζει δυσκολίες διαχείρισης, να συμβουλεύεται κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας. Για παράδειγμα, στην εφηβεία απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή, για να αποφευχθεί η πιθανή ρήξη ανάμεσα στη μητριά και στους εφήβους.
Η νέα σύζυγος, προσπαθεί να ενταχθεί στο οικογενειακό πλαίσιο και στους κανόνες που το περιβάλλουν. Η προσαρμογή είναι δύσκολη και πολλές φορές, βιώνει την ματαίωση και την απογοήτευση, από τα παιδιά, που ως γνωστόν, είναι αυστηροί κριτές.
Η μητριά δεν πρέπει να είναι, ούτε υπερβολικά επιεικής, ούτε υπερβολικά αυστηρή. Το μέτρο και η σταθερότητα, ισχυροποιούν το προφίλ της. Ακόμα δεν πρέπει να παρεμποδίζει την επαφή του παιδιού με τη βιολογική του μητέρα.
Η μητριά οφείλει να εστιάζει στους προβληματισμούς των παιδιών και όπου αντιμετωπίζει δυσκολίες διαχείρισης, να συμβουλεύεται κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας. Για παράδειγμα, στην εφηβεία απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή, για να αποφευχθεί η πιθανή ρήξη ανάμεσα στη μητριά και στους εφήβους.
Συμβουλές
Η μητριά δεν πρέπει να κατηγορεί την βιολογική μητέρα των παιδιών. Οφείλει οι μεταξύ τους διαμάχες, να μην μεταβιβάζονται στα νεότερα μέλη. Το διαζύγιο εξάλλου, αποτελεί στρεσσογόνο γεγονός, για τα παιδιά και στις περισσότερες των περιπτώσεων, βιώνεται, ως μια πένθιμη κατάσταση.
Η ενσυναίσθηση, στην παρούσα κατάσταση, λειτουργεί ως «φάρμακο». Τα παιδιά πρέπει να μπουν στη θέση της μητριάς και το αντίθετο. Έτσι λοιπόν, θα γίνει κατανοητό ότι είναι αναγκαίες και ωφέλιμες οι αμοιβαίες παραχωρήσεις, για να επιτευχθεί η ομαλή συμβίωση. Ο χρόνος θα φέρει την απαιτούμενη εμπιστοσύνη και την ισχυροποίηση του δεσμού. Έτσι λοιπόν, απαιτείται υπομονή και φυσικά περίοδος προσαρμογής (περίπου 3 χρόνια) και για τις δύο πλευρές.
Συντακτική Ομάδα του Site
Η μητριά δεν πρέπει να κατηγορεί την βιολογική μητέρα των παιδιών. Οφείλει οι μεταξύ τους διαμάχες, να μην μεταβιβάζονται στα νεότερα μέλη. Το διαζύγιο εξάλλου, αποτελεί στρεσσογόνο γεγονός, για τα παιδιά και στις περισσότερες των περιπτώσεων, βιώνεται, ως μια πένθιμη κατάσταση.
Η ενσυναίσθηση, στην παρούσα κατάσταση, λειτουργεί ως «φάρμακο». Τα παιδιά πρέπει να μπουν στη θέση της μητριάς και το αντίθετο. Έτσι λοιπόν, θα γίνει κατανοητό ότι είναι αναγκαίες και ωφέλιμες οι αμοιβαίες παραχωρήσεις, για να επιτευχθεί η ομαλή συμβίωση. Ο χρόνος θα φέρει την απαιτούμενη εμπιστοσύνη και την ισχυροποίηση του δεσμού. Έτσι λοιπόν, απαιτείται υπομονή και φυσικά περίοδος προσαρμογής (περίπου 3 χρόνια) και για τις δύο πλευρές.
Συντακτική Ομάδα του Site
