Η 27η Μαρτίου καθιερώθηκε ως ημέρα κοινωνικής εργασίας, με σκοπό να αναδείξει τη συνεισφορά των κοινωνικών λειτουργών, στα πλαίσια της κοινότητας και της κοινωνίας. Ωστόσο οι συνθήκες εργασίας και η φύση του αντικειμένου, οδηγεί πολλούς κοινωνικούς λειτουργούς στην επαγγελματική εξουθένωση.
Με τον όρο επαγγελματική εξάντληση (burnout) αποδίδεται η ψυχολογική και σωματική καταπόνηση. Η αποστράγγιση των ψυχικών αποθεμάτων οφείλεται στις εντατικές προσπάθειες, που καταβάλουν για να ανταποκριθούν με αποτελεσματικότητα, στις απαιτήσεις και στις δυσκολίες της επαγγελματικής δραστηριότητας.
Η επαγγελματική εξουθένωση συνοδεύεται από δυσφορία, ευερεθιστότητα, αίσθημα «κενού», απογοήτευσης και ανικανότητας. Εκδηλώνεται με συναισθηματική αποξένωση στις διαπροσωπικές σχέσεις, με αποπροσωποποίηση, με αρνητική ή αγενή συμπεριφορά, κατά την συναναστροφή του με άτομα που ζητούν τις υπηρεσίες ή την φροντίδα του. Τέλος, συνοδεύεται με απαξίωση των προσωπικών του επιτευγμάτων.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει αναγνωρίσει την συχνότητα και την σοβαρότητα του φαινομένου, το οποίο επηρεάζει το σύνολο των επαγγελμάτων υγείας. Έτσι λοιπόν, το έχει εντάξει στα σύνδρομα και εισηγείται προληπτικές στρατηγικές αντιμετώπισης του φαινομένου.
Με τον όρο επαγγελματική εξάντληση (burnout) αποδίδεται η ψυχολογική και σωματική καταπόνηση. Η αποστράγγιση των ψυχικών αποθεμάτων οφείλεται στις εντατικές προσπάθειες, που καταβάλουν για να ανταποκριθούν με αποτελεσματικότητα, στις απαιτήσεις και στις δυσκολίες της επαγγελματικής δραστηριότητας.
Η επαγγελματική εξουθένωση συνοδεύεται από δυσφορία, ευερεθιστότητα, αίσθημα «κενού», απογοήτευσης και ανικανότητας. Εκδηλώνεται με συναισθηματική αποξένωση στις διαπροσωπικές σχέσεις, με αποπροσωποποίηση, με αρνητική ή αγενή συμπεριφορά, κατά την συναναστροφή του με άτομα που ζητούν τις υπηρεσίες ή την φροντίδα του. Τέλος, συνοδεύεται με απαξίωση των προσωπικών του επιτευγμάτων.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει αναγνωρίσει την συχνότητα και την σοβαρότητα του φαινομένου, το οποίο επηρεάζει το σύνολο των επαγγελμάτων υγείας. Έτσι λοιπόν, το έχει εντάξει στα σύνδρομα και εισηγείται προληπτικές στρατηγικές αντιμετώπισης του φαινομένου.
Τρόποι αντιμετώπισης
- Παροχή εποπτείας κατά τη διάρκεια άσκησης του κλινικού έργου (ειδικά σε καταστάσεις κρίσης, πένθους κ.α.).
- Βιωματική κατάρτιση για την απόκτηση δεξιοτήτων διαχείρισης του στρες και της ματαίωσης.
- Την κατάλληλη προετοιμασία και εκπαίδευση των κοινωνικών λειτουργών, ώστε μελλοντικά να ανταποκριθούν επαρκώς στις στρεσσογόνες απαιτήσεις της εργασίας.
- Λήψη μέτρων ώστε να μειωθεί η αναλογία εξυπηρετούμενων και κοινωνικών λειτουργών.
- Υιοθέτηση της κυκλικά εναλλασσόμενης εργασίας (rotation), ώστε σε τακτά διαστήματα οι κοινωνικοί λειτουργοί να αναλαμβάνουν έργο με μεγάλο, μέσο και ελάχιστο βαθμό δυσκολίας.
- Προσεκτικός σχεδιασμός των αδειών, ώστε να διεκπεραιώνεται η εργασία με αποτελεσματικότητα.
Παναγή Μηνάς
Πηγή: Θεανώ Καλλινικάκη (2011). Εισαγωγή στη θεωρία και την πρακτική της Κοινωνικής Εργασίας, Εκδόσεις Τόπος.
Πηγή: Θεανώ Καλλινικάκη (2011). Εισαγωγή στη θεωρία και την πρακτική της Κοινωνικής Εργασίας, Εκδόσεις Τόπος.
|
|