ΕΡΤ: Ελληνικός Ραδιοτηλεοπτικός Τιτανικός
ταν ένα μικρό καράβι… «πολυταξιδεμένο» στην περίπτωσή μας. Το ημερολόγιο μας έγραφε 11 Ιουνίου 2013 όταν ο Έλληνας κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος λίγα λεπτά μετά τις … ανακοίνωνε σε όλο τον ελληνικό λαό, ότι από αύριο (12 Ιουνίου) δεν θα έχει πρόσβαση στη δημόσια τηλεόραση.
Οι αντιδράσεις; άμεσες! Ο δημοσιογραφικός κόσμος για ώρες προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί. Πλήθος συνταγματολόγων στα κανάλια, να αναλύουν το νομικό πλαίσιο και τη νομική αστοχία της κυβερνητικής απόφασης. Από τη άλλη, το γλέντι είχε ήδη αρχίσει. Οι μεγάλοι καναλάρχες, είχαν αρχίσει να καταστρώνουν τα δικά τους σχέδια, για την εξαγορά, του πακέτου που ακούει στο όνομα ΕΡΤ .
Μέσα σε αυτές τις ιστορικές λοιπόν στιγμές που έμελλε να ζήσει αυτός ο δύσμοιρος λαός, προσπαθεί κανείς να ανακαλύψει την «χαμένη Ατλαντίδα». Ότι κάπου εκεί, πίσω από τις λέξεις, δεν βρίσκεται ο «Αλέξης», αλλά η αλήθεια. Μία αλήθεια που τόσα χρόνια την εξετάζαμε ξανά και ξανά. Μία αλήθεια που φέρνει, προ των πυλών, τις απολύσεις για χιλιάδες εργαζομένους. Εργαζομένους που ζούσαν με παχουλούς μισθούς και εργαζομένους των απλών συμβάσεων και των 800 Ευρώ. Θέλει πολύ άραγε μυαλό, να σκεφτεί κανείς ποιοι από τους παραπάνω θα έχουν θέση στην επόμενη μέρα της ΕΡΤ; Θέλει πολύ μυαλό να σκεφτεί κανείς, τις ρήτρες των συμβολαίων όλων αυτών των υψηλά αμοιβόμενων δημοσιογράφων και στελεχών;
Κοιτάζοντας όμως το δάσος που λέγεται ΕΡΤ λίγο πιο προσεκτικά, θα παρατηρήσουμε ότι δεσπόζουσα θέση έχουν τα δέντρα που έχουν να κάνουν με το απίστευτο φαγοπότι τόσων ετών, από την ημέρα ίδρυσης της ελληνικής ραδιοτηλεόρασης. Όλοι τα ξέρουν… όλοι τα βλέπουν και είναι τα μόνα που έχουν βαθιά κρυμμένες τις ρίζες τους. Ρίζες που «τυχαίνει» να έχουν τις απολήξεις τους στα δύο κόμματα που κυβέρνησαν την χώρα μετά τη μεταπολίτευση αλλά και διοίκησαν την ΕΡΤ.
Θέλοντας να κρατηθώ μακρυά από τα πολιτικά σχόλια, αυτά ας τα αφήσουμε στους δημοσιογράφους, θέλω να προσθέσουμε την πολύ σοβαρή απουσία της δημόσιας τηλεόρασης, από τα κοινωνικά δρώμενα και τον πολιτισμό. Μην ξεχνάμε ότι μόνο η ΕΡΤ ήταν πάντα στο πλευρό των αγροτών, των κτηνοτρόφων, των μικροεπιχειρηματιών προβάλλοντας συνεχώς τα προβλήματα του κλάδου τους, χωρίς πολιτικούς φραγμούς και πελατειακές συντεχνίες. Μην ξεχνάμε ότι η ΕΡΤ βρίσκονταν αδιαλείπτως κοντά στις Τέχνες και τα Γράμματα, προβάλλοντας εκπομπές με Έλληνες διανοούμενους που τα υπόλοιπα κανάλια δεν ήθελαν από φόβο ή από ζήλια να τους δώσουν έστω και για λίγο το μικρόφωνο.
Έρχομαι κλείνοντας να ρωτήσω και να αναρωτηθώ ταυτόχρονα: μας κάνει η σημερινή ημέρα περισσότερο δημοκράτες από την χθεσινή;
περισσότερο ελεύθερους;
πλουσιότερους κατά 50 περίπου Ευρώ, όσο δηλαδή και το «χαράτσι της ΕΡΤ»;
θέλουμε μια χώρα χωρίς δημόσια τηλεόραση;
θέλουμε τα σύνορα χωρίς στρατό;
θέλουμε τις πόλεις χωρίς αστυνόμευση;
Μπορεί φυσικά τα περισσότερα από αυτά να σας φαίνονται ασύνδετα, είναι όμως;
Τριβυζαδάκης Θέμης
Οι αντιδράσεις; άμεσες! Ο δημοσιογραφικός κόσμος για ώρες προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί. Πλήθος συνταγματολόγων στα κανάλια, να αναλύουν το νομικό πλαίσιο και τη νομική αστοχία της κυβερνητικής απόφασης. Από τη άλλη, το γλέντι είχε ήδη αρχίσει. Οι μεγάλοι καναλάρχες, είχαν αρχίσει να καταστρώνουν τα δικά τους σχέδια, για την εξαγορά, του πακέτου που ακούει στο όνομα ΕΡΤ .
Μέσα σε αυτές τις ιστορικές λοιπόν στιγμές που έμελλε να ζήσει αυτός ο δύσμοιρος λαός, προσπαθεί κανείς να ανακαλύψει την «χαμένη Ατλαντίδα». Ότι κάπου εκεί, πίσω από τις λέξεις, δεν βρίσκεται ο «Αλέξης», αλλά η αλήθεια. Μία αλήθεια που τόσα χρόνια την εξετάζαμε ξανά και ξανά. Μία αλήθεια που φέρνει, προ των πυλών, τις απολύσεις για χιλιάδες εργαζομένους. Εργαζομένους που ζούσαν με παχουλούς μισθούς και εργαζομένους των απλών συμβάσεων και των 800 Ευρώ. Θέλει πολύ άραγε μυαλό, να σκεφτεί κανείς ποιοι από τους παραπάνω θα έχουν θέση στην επόμενη μέρα της ΕΡΤ; Θέλει πολύ μυαλό να σκεφτεί κανείς, τις ρήτρες των συμβολαίων όλων αυτών των υψηλά αμοιβόμενων δημοσιογράφων και στελεχών;
Κοιτάζοντας όμως το δάσος που λέγεται ΕΡΤ λίγο πιο προσεκτικά, θα παρατηρήσουμε ότι δεσπόζουσα θέση έχουν τα δέντρα που έχουν να κάνουν με το απίστευτο φαγοπότι τόσων ετών, από την ημέρα ίδρυσης της ελληνικής ραδιοτηλεόρασης. Όλοι τα ξέρουν… όλοι τα βλέπουν και είναι τα μόνα που έχουν βαθιά κρυμμένες τις ρίζες τους. Ρίζες που «τυχαίνει» να έχουν τις απολήξεις τους στα δύο κόμματα που κυβέρνησαν την χώρα μετά τη μεταπολίτευση αλλά και διοίκησαν την ΕΡΤ.
Θέλοντας να κρατηθώ μακρυά από τα πολιτικά σχόλια, αυτά ας τα αφήσουμε στους δημοσιογράφους, θέλω να προσθέσουμε την πολύ σοβαρή απουσία της δημόσιας τηλεόρασης, από τα κοινωνικά δρώμενα και τον πολιτισμό. Μην ξεχνάμε ότι μόνο η ΕΡΤ ήταν πάντα στο πλευρό των αγροτών, των κτηνοτρόφων, των μικροεπιχειρηματιών προβάλλοντας συνεχώς τα προβλήματα του κλάδου τους, χωρίς πολιτικούς φραγμούς και πελατειακές συντεχνίες. Μην ξεχνάμε ότι η ΕΡΤ βρίσκονταν αδιαλείπτως κοντά στις Τέχνες και τα Γράμματα, προβάλλοντας εκπομπές με Έλληνες διανοούμενους που τα υπόλοιπα κανάλια δεν ήθελαν από φόβο ή από ζήλια να τους δώσουν έστω και για λίγο το μικρόφωνο.
Έρχομαι κλείνοντας να ρωτήσω και να αναρωτηθώ ταυτόχρονα: μας κάνει η σημερινή ημέρα περισσότερο δημοκράτες από την χθεσινή;
περισσότερο ελεύθερους;
πλουσιότερους κατά 50 περίπου Ευρώ, όσο δηλαδή και το «χαράτσι της ΕΡΤ»;
θέλουμε μια χώρα χωρίς δημόσια τηλεόραση;
θέλουμε τα σύνορα χωρίς στρατό;
θέλουμε τις πόλεις χωρίς αστυνόμευση;
Μπορεί φυσικά τα περισσότερα από αυτά να σας φαίνονται ασύνδετα, είναι όμως;
Τριβυζαδάκης Θέμης
