Απλά διαφορετικός
|
|
|
Στα παιδικά μου χρόνια, όταν δηλαδή ήμουν στο δημοτικό, έμοιαζα και ήμουν διαφορετικός από τα άλλα παιδιά. Ο λόγος ήταν προφανής, είχα πορτοκαλί μαλλιά. Όπως καταλαβαίνετε ήμουν «σαν τη μύγα μέσα στο γάλα». Όλοι με πρόσεχαν και όλοι με θυμόντουσαν. Για παράδειγμα, όλοι οι δάσκαλοι απομνημόνευαν το ονοματεπώνυμο μου απευθείας, καθώς διέφερα από τους συνομήλικους μου.
Το πρόβλημα ξεκίνησε στην Τετάρτη τάξη του Δημοτικού, όταν κάποιοι συμμαθητές μου άρχιζαν να σχολιάζουν το χρώμα στα μαλλιά μου. Σε επόμενη φάση άρχισαν τα πειράγματα και τα αστεία (αστεία για εκείνους μόνο). Καθώς περνούσε ο καιρός, η κατάσταση γινόταν ολοένα και πιο δύσκολη. Δεν ξέρω αν το έδειχνα, αλλά η όλη κατάσταση με είχε κουράσει. Δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω και τι να πω στα επαναλαμβανόμενα σχόλια των συμμαθητών.
Κάποιες μέρες έκανα τον άρρωστο και απουσίαζα από το σχολείο. Όταν όμως επέστρεφα η ιστορία συνεχιζόταν ακριβώς από κει που είχε σταματήσει. Νομίζω είχα φτάσει στα όρια μου. Σκεφτόμουν να μιλήσω στον διευθυντή μου αλλά δεν το έκανα. Στο σπίτι δεν γνώριζε κανείς τίποτα, καθώς ντρεπόμουν για αυτό που βίωνα. Δεν ξέρω αν έκανα σωστά; Εξάλλου τι θα μπορούσε να κάνει ο μπαμπάς και η μαμά;
Μου πέρασε από το μυαλό να βάψω τα μαλλιά μου. Καταλαβαίνεται όμως ότι μετά από αυτό, το πρόβλημα θα μεταφερόταν από το σχολείο στο σπίτι. Και ενώ ήμουν χαμένος, κάποιος ευλογημένος δάσκαλος με προσέγγισε και μου μίλησε απλά. Ένιωσα μια ανακούφιση μετά από αυτό, γιατί είπα όλα όσα είχα καλά κρυμμένα μέσα μου.
Για να μην μακρηγορώ, έφτανε η γιορτή της 28ης Οκτωβρίου και η τάξη μου έπρεπε να ανεβάσει ένα θεατρικό. Ο ευλογημένος δάσκαλος μου έδωσε έναν ρόλο πρωταγωνιστικό, αυτού του γερμανού. Ομολογώ ότι αρχικά δίστασα να πω το ναι σε αυτήν την παράσταση. Για μένα όμως ήταν ίσως η τελευταία προσπάθεια να αλλάξω το εις βάρος μου κλίμα. Από ότι είδα, στις φωτογραφίες και στα βίντεο της σχολικής γιορτής ήμουν αρκετά καλός. Και δεν θα το πιστέψετε με!!! Από κείνη την ημέρα και μετά, οι συμμαθητές μου είχαν σχεδόν ξεχάσει ότι έχω πορτοκαλί μαλλιά.
Ένιωσα τέτοια ανακούφιση και ικανοποίηση που βρήκα τον χαμένο μου εαυτό. Έπαψα να είμαι διαφορετικός ή καλύτερα έπαψαν να με βλέπουν έτσι. Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είναι τόσο κακό να διαφέρεις;
Αναγνώστης του Site
Το πρόβλημα ξεκίνησε στην Τετάρτη τάξη του Δημοτικού, όταν κάποιοι συμμαθητές μου άρχιζαν να σχολιάζουν το χρώμα στα μαλλιά μου. Σε επόμενη φάση άρχισαν τα πειράγματα και τα αστεία (αστεία για εκείνους μόνο). Καθώς περνούσε ο καιρός, η κατάσταση γινόταν ολοένα και πιο δύσκολη. Δεν ξέρω αν το έδειχνα, αλλά η όλη κατάσταση με είχε κουράσει. Δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω και τι να πω στα επαναλαμβανόμενα σχόλια των συμμαθητών.
Κάποιες μέρες έκανα τον άρρωστο και απουσίαζα από το σχολείο. Όταν όμως επέστρεφα η ιστορία συνεχιζόταν ακριβώς από κει που είχε σταματήσει. Νομίζω είχα φτάσει στα όρια μου. Σκεφτόμουν να μιλήσω στον διευθυντή μου αλλά δεν το έκανα. Στο σπίτι δεν γνώριζε κανείς τίποτα, καθώς ντρεπόμουν για αυτό που βίωνα. Δεν ξέρω αν έκανα σωστά; Εξάλλου τι θα μπορούσε να κάνει ο μπαμπάς και η μαμά;
Μου πέρασε από το μυαλό να βάψω τα μαλλιά μου. Καταλαβαίνεται όμως ότι μετά από αυτό, το πρόβλημα θα μεταφερόταν από το σχολείο στο σπίτι. Και ενώ ήμουν χαμένος, κάποιος ευλογημένος δάσκαλος με προσέγγισε και μου μίλησε απλά. Ένιωσα μια ανακούφιση μετά από αυτό, γιατί είπα όλα όσα είχα καλά κρυμμένα μέσα μου.
Για να μην μακρηγορώ, έφτανε η γιορτή της 28ης Οκτωβρίου και η τάξη μου έπρεπε να ανεβάσει ένα θεατρικό. Ο ευλογημένος δάσκαλος μου έδωσε έναν ρόλο πρωταγωνιστικό, αυτού του γερμανού. Ομολογώ ότι αρχικά δίστασα να πω το ναι σε αυτήν την παράσταση. Για μένα όμως ήταν ίσως η τελευταία προσπάθεια να αλλάξω το εις βάρος μου κλίμα. Από ότι είδα, στις φωτογραφίες και στα βίντεο της σχολικής γιορτής ήμουν αρκετά καλός. Και δεν θα το πιστέψετε με!!! Από κείνη την ημέρα και μετά, οι συμμαθητές μου είχαν σχεδόν ξεχάσει ότι έχω πορτοκαλί μαλλιά.
Ένιωσα τέτοια ανακούφιση και ικανοποίηση που βρήκα τον χαμένο μου εαυτό. Έπαψα να είμαι διαφορετικός ή καλύτερα έπαψαν να με βλέπουν έτσι. Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είναι τόσο κακό να διαφέρεις;
Αναγνώστης του Site
