Ταινίες μικρού μήκους
Στην παρούσα στήλη, παρουσιάζονται ταινίες μικρού μήκους, στις οποίες πρωταγωνιστούν μαθητές από διάφορα σχολεία της Ελλάδας. Πρόκειται για μια καλλιτεχνική έκφραση που αντλεί τη θεματολογία της από τον άνθρωπο, την κοινωνία, το περιβάλλον, την ιστορία κ.α. Οι μαθητές και η εκπαιδευτική κοινότητα παρουσιάζουν ταινίες ευαισθητοποίησης διάρκειας μέχρι 10 λεπτών.
Το μέλλον το γράφουμε εμείς (Διαπολιτισμικό Δημοτικό
σχολείο Ιάσμου Ροδόπης)
Πόσες φορές αναρωτηθήκαμε: "Αν είχα διαλέξει τον άλλο δρόμο, πού θα βρισκόμουν σήμερα;" ή το άλλο: "Να μπορούσα να πάω το χρόνο πίσω!" Μία ταινία που καταφέρνει να περάσει το μήνυμα πως πρέπει να ξεπερνάμε τα εμπόδια που συναντάμε κι ότι το μέλλον βρίσκεται στα δικά μας χέρια. Αν κυνηγάμε τους στόχους μας, γράφουμε το μέλλον όπως το θέλουμε εμείς!!! (Θέμης Αργυρίου).
Πορτραίτα (Δημοτικό Σχολείο Κατσικά Ιωαννίνων)
Μια συγκινητική ταινία, που πραγματεύεται την ιδέα της φιλίας και της ειλικρίνειας. Ο Μένανδρος λέει χαρακτηριστικά: όποιος έχει φίλους, νομίζει ότι έχει θησαυρούς (Μπόχτη Ελένη).
Ενδοσχολική βία (32ο Δημοτικό Σχολείο Πατρών)
Η ενδοσχολική βία αναδεικνύει την αδυναμία του εκπαιδευτικού συστήματος να εντάξει και να συμφιλιώσει διαφορετικούς ανθρώπους, μέσα στη σχολική κοινότητα. Η ενδοσχολική βία αντικατοπτρίζει την εικόνα της κοινωνίας μας, που είναι άκρως ανταγωνιστική και εχθρική, προς καθετί ξένο και διαφορετικό (Μπόχτη Ελένη).
Η ζωή μια ρόδα... (55ο Δημοτικό Σχολείο Πάτρας)
Η μαθητική κοινότητα γίνεται πρότυπο αλληλεγγύης και προσφοράς προς τον συνάνθρωπο. Οι πραγματικές ανάγκες δεν βρίσκονται στα υλικά αγαθά αλλά σε βαθύτερες έννοιες όπως η υγεία, η φιλία και η συνεργατικότητα (Παναγή Μηνάς).
Ο τοίχος με τα χρώματα (Κοκκίνη Χάνι Δημοτικό Ηρακλείου)
Μία μαθήτρια ζωγραφίζει στον πίνακα του σχολείου: την διαδικτυακή εξάρτηση, τον υπερκαταναλωτισμό, τον οπαδισμό, τη φτώχεια, την ενδοοικογενειακή βία και τον ρατσισμό. Μια ασπρόμαυρη ταινία που αντανακλά την απουσία χρώματος και ζωντάνιας στην καθημερινότητα πολλών νέων (Παναγή Μηνάς).
