Φτώχεια: Η περίπτωση της Ελλάδας
Στο παρελθόν, όταν ακούγαμε τη λέξη φτώχεια, ο νους μας έτρεχε σε κάποια χώρα της Αφρικής ή της Ασίας. Στις μέρες μας, η φτώχεια απειλεί ένα μεγάλο μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κυρίως την χώρα μας. Τα ποσοστά ανεργίας είναι ιδιαίτερα υψηλά, οι μισθοί βρίσκονται σε χαμηλά επίπεδα και το βιωτικό επίπεδο του μέσου Έλληνα κινείται πτωτικά.
Το ντοκιμαντέρ που ακολουθεί δίνει μια πιθανή εκδοχή για τα αίτια της φτώχειας, της ανεργίας και του κρατικού χρέους. Αποτελεί μια κατανοητή χρηματοοικονομική ανάλυση που ακολουθεί μια αναπτυξιακή ροή ερμηνείας.
Οι συνέπειες της φτώχειας αποτυπώνονται στα καθημερινά δελτία ειδήσεων, στις διαπροσωπικές συζητήσεις αλλά και στους εσωτερικούς μονολόγους του καθενός. Η οικονομική κρίση αύξησε κατακόρυφα τα επίπεδα της ψυχοπαθολογίας, καθώς δημιούργησε ανυπέρβλητες ψυχοπιεστικές καταστάσεις και αναπροσαρμογή των πλάνων.
Τι μπορούμε να κάνουμε;
Προφανώς, μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν . . . Σίγουρα όμως, η οικονομική κρίση μπορεί να είναι μια μεγάλη ευκαιρία για την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνικής πραγματικότητας, που θα στηρίζεται στο τρίπτυχο της αλληλεγγύης, της συμπαράστασης και του εθελοντισμού.
Οι μεμονωμένες πράξεις βοήθειας και προσφοράς είναι χρήσιμες και λειτουργικές. Ο συντονισμός όμως, ανθρώπινων δυνάμεων μπορούν να φέρουν μεγαλύτερα αποτελέσματα. Η δημιουργία δηλαδή, ενός δικτύου εθελοντών δύναται να λειτουργήσει ως ένας υποστηρικτικός φορέας παροχής υπηρεσιών, που θα λειτουργεί ως αντίβαρο της φτώχειας.
Η απώλεια εργασίας δεν σημαίνει μονάχα απώλεια χρημάτων. Το άτομο νιώθει ότι χάνει μέρος του εαυτού του. Νιώθει μη παραγωγικός και περιθωριοποιημένος. Έτσι λοιπόν, ένας άνεργος πρέπει και μπορεί να είναι το πρώτο μέλος ενός εθελοντικού δικτύου. Με αυτόν τον τρόπο, θα περιορίσει, εν πολλοίς, τις ψυχοσυναισθηματικές συνέπειες της ανεργίας.
Ο εθελοντισμός και οι αντίστοιχες οργανώσεις μπορούν να αποτελέσουν το ακρογωνιαίο λίθο για μια κοινωνία, που θα προφυλάσσει τις ευάλωτες ομάδες και θα δημιουργεί νέες ευκαιρίες επανένταξης. Ας μην ξεχνάμε, ότι ακόμα και η πιο μικρή αλλαγή, προϋποθέτει την κοινωνική συμμετοχή.
Συντακτική Ομάδα του Site
Το ντοκιμαντέρ που ακολουθεί δίνει μια πιθανή εκδοχή για τα αίτια της φτώχειας, της ανεργίας και του κρατικού χρέους. Αποτελεί μια κατανοητή χρηματοοικονομική ανάλυση που ακολουθεί μια αναπτυξιακή ροή ερμηνείας.
Οι συνέπειες της φτώχειας αποτυπώνονται στα καθημερινά δελτία ειδήσεων, στις διαπροσωπικές συζητήσεις αλλά και στους εσωτερικούς μονολόγους του καθενός. Η οικονομική κρίση αύξησε κατακόρυφα τα επίπεδα της ψυχοπαθολογίας, καθώς δημιούργησε ανυπέρβλητες ψυχοπιεστικές καταστάσεις και αναπροσαρμογή των πλάνων.
Τι μπορούμε να κάνουμε;
Προφανώς, μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν . . . Σίγουρα όμως, η οικονομική κρίση μπορεί να είναι μια μεγάλη ευκαιρία για την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνικής πραγματικότητας, που θα στηρίζεται στο τρίπτυχο της αλληλεγγύης, της συμπαράστασης και του εθελοντισμού.
Οι μεμονωμένες πράξεις βοήθειας και προσφοράς είναι χρήσιμες και λειτουργικές. Ο συντονισμός όμως, ανθρώπινων δυνάμεων μπορούν να φέρουν μεγαλύτερα αποτελέσματα. Η δημιουργία δηλαδή, ενός δικτύου εθελοντών δύναται να λειτουργήσει ως ένας υποστηρικτικός φορέας παροχής υπηρεσιών, που θα λειτουργεί ως αντίβαρο της φτώχειας.
Η απώλεια εργασίας δεν σημαίνει μονάχα απώλεια χρημάτων. Το άτομο νιώθει ότι χάνει μέρος του εαυτού του. Νιώθει μη παραγωγικός και περιθωριοποιημένος. Έτσι λοιπόν, ένας άνεργος πρέπει και μπορεί να είναι το πρώτο μέλος ενός εθελοντικού δικτύου. Με αυτόν τον τρόπο, θα περιορίσει, εν πολλοίς, τις ψυχοσυναισθηματικές συνέπειες της ανεργίας.
Ο εθελοντισμός και οι αντίστοιχες οργανώσεις μπορούν να αποτελέσουν το ακρογωνιαίο λίθο για μια κοινωνία, που θα προφυλάσσει τις ευάλωτες ομάδες και θα δημιουργεί νέες ευκαιρίες επανένταξης. Ας μην ξεχνάμε, ότι ακόμα και η πιο μικρή αλλαγή, προϋποθέτει την κοινωνική συμμετοχή.
Συντακτική Ομάδα του Site
|
|
